Schronisko Goryczka
Cabana Genţiana
Współrzędne geograficzne: 45.3928 N | 22.8805 E
Wysokość n.p.m.: 1670 m
Liczba miejsc do spania: 18 (łóżka piętrowe w sypialni) + 22 (materace)
Czynne: cały rok
Dojazd/Dojście: tylko pieszo
Oficjalna witryna internetowa: brak
Telefon: +40-733-963292
E-mail: brak
Języki: rumuński
Inne: bufet | brak łazienki | wygódka
Góry Retezat są często nazywane perłą Karpat Południowych. Ich skalisty krajobraz, którego surowość łagodzą liczne błękitne stawy, przyciąga wielu turystów. Teren gór pokrywa gęsta sieć dobrze oznakowanych szlaków, lecz liczba schronisk turystycznych nie jest imponująca. Z tego powodu większość wędrowców przybywa w Retezat z własnym namiotem i kompletnym sprzętem biwakowym, i zakłada bazę w jednym z wyznaczonych miejsc. Osoby, które nie preferują nomadycznego stylu życia, nie mają wielkiego wyboru, jako że powyżej granicy lasu prawie w ogóle nie ma schronisk. Najwyżej położonym schroniskiem turystycznym w całym masywie Retezatu jest Cabana Genţiana, czyli „Schronisko Goryczka”. Jest to urocze, aczkolwiek prymitywnie wyposażone schronisko, które zamiast komfortu oferuje prawdziwie górską atmosferę.
Schronisko powstało po przebudowie dawnego domku myśliwskiego, zorganizowanej przez towarzystwo turystyczne Montan Club Floarea Reginei Valea Jiului, zarządzające obiektem od 1990 r. Obiekt jest usytuowany w najliczniej odwiedzanej przez turystów dolinie na północnym stoku gór, tuż obok głównego szlaku trawersującego Retezat z północy na południe. Lokalizacja schroniska jest szczególnie atrakcyjna dla osób przybywających od strony kotliny Haţeg. Samochodem można dotrzeć jedynie do Cârnic (schronisko turystyczne i kilka pensjonatów na wysokości ok. 1000 m n.p.m.), które to miejsce dzieli od Schroniska Goryczka 2-3 godziny marszu. Główny szlak, oznaczony niebieskim paskiem, prowadzi przez ośrodek turystyczny Pietrele (schronisko turystyczne i bungalowy na wysokości 1480 m n.p.m.), nieco nadkładając drogi. Aby iść prosto w kierunku Schroniska Goryczka, należy – przed kompleksem Pietrele – zerwać z niebieskim paskiem i podążyć za niebieskim trójkątem. Znaków jest mnóstwo – są rozmieszczone w odległości kilkunastu metrów i namalowane odblaskową farbą, więc trudno się zgubić nawet w nocy (jeżeli posiadamy czołówkę, ale przecież to niezbędny element wyposażenia każdego górołaza; może to zabrzmi przesadnie, ale czołówka w połączeniu z takim oznakowaniem to rzeczywiście doskonała pomoc, jeśli przyjechaliśmy późno i musimy znaleźć drogę przez gęstą, świerkowo-jodłową puszczę Retezatu).
Ponieważ do schroniska nie można dotrzeć pojazdem motorowym i nie ma też żadnego wyciągu do transportu ładunków, oferta dań i napojów jest uboga – można dostać czekoladę, soki, napoje bezalkoholowe, piwo i specjalnie przyprawioną „górską herbatę”. Tym niemniej, kilka lat temu oprócz pysznej herbaty nie było nic, więc aktualne menu należy uznać za postęp. Inne artykuły żywnościowe trzeba przynieść w plecaku (razem z maszynką do gotowania). Przy okazji, w pewnych okresach przy szlaku (powyżej kompleksu Pietrele) znajduje się składzik belek przeznaczonych na opał dla Schroniska Goryczka (jako że znajdujemy się w parku narodowym, drewno dowożone jest spoza terenu objętego ochroną). Jeśli macie dobrą kondycję i chcielibyście popracować społecznie, możecie zabrać jedną lub dwie kłody – kierownik schroniska odwdzięczy się darmową herbatą. Obecnie schroniskiem kierują dwie osoby, zmieniając sie co dwa tygodnie. Są bardzo życzliwie nastawione do turystów, ale niestety można się z nimi porozumieć tylko po rumuńsku, więc rezerwacja miejsca przez telefon (wskazana) może okazać się nie lada wyzwaniem. Może być potrzebny łut szczęścia w postaci np. przebywających w schronisku gości, którzy będą w stanie pokonać barierę językową. Miejmy nadzieję, że kierownictwo schroniska prędzej czy później opanuje podstawowe słownictwo w języku angielskim.
Schronisko Goryczka oferuje dwa rodzaje miejsc do spania. W sypialni na dole w piętrowych łóżkach jest miejsce dla 18 osób, a na poddaszu – dość ciemnym i dusznym – mogą spać 22 osoby. Pomieszczenie na dole posiada piec kaflowy. Miejsca są przydzielane na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy” (kto pierwszy dotrze do schroniska – nie kto pierwszy zarezerwuje miejsce). W 2014 r. ceny noclegu dla jednej osoby były następujące: 30 RON na dole, 25 RON na poddaszu. Obok sypialni na dole znajduje się również przestronna jadalnia, gdzie goście schroniska mogą przechowywać własny prowiant w szafie z ponumerowanymi pudłami (numer pudła odpowiada numerowi łóżka). Również na dole, obok wejścia do budynku w małym pokoiku rezyduje kierownik. W niewielkim holu przy wejściu jest kran i zlew, gdzie można nabrać wody do picia oraz umyć naczynia, ale żeby się samemu umyć, trzeba wyjść na zewnątrz i przespacerować się kawałek do „wanny na świeżym powietrzu”, która składa się z dwóch drewnianych zbiorników ułożonych w poprzek odnogi potoku Pietrele. Rzecz jasna, temperatura wody w strumieniu nie przekracza kilku stopni Celsjusza, nawet w najcieplejszych miesiącach lata. Wychodek również znajduje się w pewnej odległości od schroniska, ale w przeciwnym kierunku. Nie da się ukryć, że przybytek ten bywa, jak by to powiedzieć… zniechęcający – wskazana byłaby mała inwestycja w celu podniesienia standardu. Na drugim końcu technicznego spektrum jest wewnętrzne oświetlenie schroniska, zasilane przez fotogalwaniczne panele słoneczne, które umiejscowione są tuż obok głównego budynku schroniska.
A możliwości wędrowania po okolicy? Chociaż Schronisko Goryczka położone jest w dolinie, większość atrakcyjnych dla górołaza celów w obrębie Retezatu (tzn. stawy w cyrku Bucura, szczyty Peleaga i Retezat, itp.) jest w zasięgu jednodniowej wycieczki. Tym niemniej przygotujcie się na wymagającą wędrówkę, jako że różnice wysokości najprawdopodobniej sięgną tysiąca i więcej metrów. Eksploracja najpiękniejszych zakątków Retezatu bez konieczności wykonywania wyczerpujących podejść jest wyłącznie możliwa po założeniu bazy namiotowej na wyższej wysokości, np. nad jeziorem Bucura (znajduje się tam również prymitywny schron, ale w sezonie letnim jest on użytkowany przez zespół ratowników górskiego pogotowia).
Schronisko Goryczka jest czynne przez cały rok, ale największy ruch panuje tu w lecie (od czerwca do sierpnia). W chłodnych porach roku ochota kierownika do ogrzewania schroniska waha się w zależności od ilości drewna zgromadzonego na zapas w okresie letnim. Nie oczekujcie tropikalnych temperatur, tym niemniej z pewnością wewnątrz będzie przyjemniej, tzn. cieplej niż na zewnątrz. Poza tym można stwierdzić, że schronisko jest w dobrych rękach, standard systematycznie ulega poprawie, każdego roku daje się zauważyć zmiany na lepsze.
Streszczenie: Schronisko Goryczka – otwarte cały rok – jest najwyżej położonym schroniskiem w górach Retezat, znajduje się też najbliżej centralnej części masywu. Nie oferuje komfortu, lecz zakres usług jest wystarczający dla prawdziwych miłośników gór – zarówno dla tych, którzy zatrzymują sie tu na jeden tylko nocleg, jak i dla osób, które spędzają tu dłuższy czas. Polecam to miejsce wędrowcom z plecakami, którym nie przeszkadzają na wpół nomadyczne warunki (własny prowiant, kiepskie warunki sanitarne). Jeśli planujecie pobyt w Schronisku Goryczka, spróbujcie dokonać wcześniejszej rezerwacji mimo bariery językowej (rano czy wieczorem jest szansa, że na miejscu będzie ktoś, kto odegra rolę tłumacza).
Napisał: Péter Budai
Tłumaczył: Jacek B. Horwath
Ostatnia aktualizacja: 30.07.2014.
Komentarze czytelników
Czy masz jakieś doświadczenia związane z tym schroniskiem? Podziel się swoją opinią na Facebooku.
